daha da delikanlılık yapmam amk

çikolatamı alıp hemen gömdüm. alt tarafı bir çikolata almıştım ne olabilirdi ki? hem daha çocuktum. daha sonra ekmekleri de alıp eve doğru yola koyuldum. yolda canım dondurma istedi ama para yoktu amk. hem çikolatamı yemiştim, açgözlü olmamam gerekirdi. bunu babamdan öğrenmiştim ve hala da unutmadım. yemeğimizi yedikten sonra soluğu kümeste aldım. kuşlarla biraz oyalandıktan sonra dayımı ikna edip tüfekle oynamaya başladım. tüfek dediysem şey yapmayın hemen, saçma atan havalı tüfekler yok mu onlardan işte. en son o tüfekle mahalleler arası tüf tüf yarışmasına katıldığım için bir büyüğün izni olmadan tüfeğe dokunmam yasaktı. hemen bir kapak bulup kuzenle atış yapmaya başladık. ikimizinde nişancılığı iyiydi ve tüfeğe iyice alışmıştık. daha sonra filmlerde ki kafasının üzerine elma koyan ve onu vuran adam sahnesinin gerçekliğini tartışmaya başladık. - akıllı işaretler çocukları düşünür-. elma falan yoktu ama siyah üzümlerde bu işi görebilirdi. dıbına koyım bütün sülale orda oturmuş çay içiyo, bu çocuklar ne yapıyo diye bakan yok. kuzenle yaptığımız uzun tartışmalar sonucu üzümü kafamıza koyarsak vurduğumuzda üstümüzün leke olabileceğine karar verdik. bir leke olursa annemiz belamızı giberdi bu yüzden üzümü elimizde tutacaktık. her şey hazır sayılırdı ama ilk atışı kimin yapacağı konusunda kararsızdık. kuzenim korktuğunu itiraf edince bir halk kahramanı olarak bu görevi ben üstlendim. cüneyt arkın'ın bir filminde böyle bi sahne vardı. elini tahtaya mı ne koyuyodu diğer lavuk bıçak atıyodu parmaklarının arasına falan orada bi yiğitlik muhabbeti geçiyordu ve duran adam korkusuz olandı. bende bu sahnenin gazına gelip üzümü kaptığım gibi kuzenin karşısına geçtim. maalesef hala bizi gibleyen yoktu ve kuzenim tetiğe dokundu. huur çocuğu karavana atmış beni elimden vurmuştu. cümbür cemaat hastahaneye gittik ve elime dikiş falan atmışlardı ve ağlamıştım amk. o günden sonra kuzenimle sadece mantarlı tabancayla rus ruleti oynadık. ne günlerdi be...