beyler metrobüste geçmişe gittim çok ilginç

gözümü kahvehane gibi bir yerde açtım. ama öyle böyle kötü değilim. kolumu kaldırmaya çalışıyorum yok, kalkmıyor geri iniyor. ben böyle bir acı yaşamadım hayatımda. etrafımda kalabalık var beni masaya yatırmışlar "gözlerini açıyor" diyor birisi. gözlerimi açıyorum ama baygın haldeyim boynumu çevirmeye çalışıyorum sonrasını kontrol edemiyorum boynum o tarafa doğru düşüp kalıyor. sanırım bi 3-4 saat öyle yatıyorum orada sonra biraz daha iyi hissediyorum kendimi ve gözlerimi açtığımda bir kulubede uyanıyorum. adamın biri geliyor, "uyandın mı? vallahi yaşaman bir mucize evladım." zar zor "neredeyim?" diyorum. adam kendini tanıtıyor. süleyman adında bir doktor, beni evine almış. istirahat ettiğimi söylüyor. beni nereden bulduklarını soruyorum, bulan kişiler beni eminönü'ndeki denizden çıkardıklarını söylemişler. hayretler içerisindeyim.