gerçek bi hayat hikayesi vol 2

lise son sınıfta birbirimize yıllık yazıyorduk...

bir arkadaşım, "niye bu kadar uzun yazıyorsun olum kız gibi?" diye sormuştu...

"ne bileyim olum adam yerine koydum sizi yazıyorum... dur o zaman seninkini sileyim... " demiştim...

"lan dur lan dur! güzel yazmışsın olum benimkini silme lan, tamam" demişti...

şimdi şimdi anlıyorum...

insanlar yaşamak zorunda oldukları gibi yaşıyorlar...

mesela bir örnek vereyim;

eşcinsel bir bireyi düşünün bu ülkede yaşayan... vereceğim örnek onun kimliğini saklaması değil... ama biz kimliğini özgürce yaşayan bir eşcinsel bireyi ele alalım...

sokakta, hal ve tavırlarını gören bir başka adamı ele alalım...

kendini ona tiksinmek zorunda hissedecek... tiksinmese bile kendiyle onun arasına bir kalkan çekecek...

aynen öyle işte...

insanlar yaşamak zorunda oldukları için yaşıyorlar her zaman... yani nefes almak için yaşıyorlar, yürümek için yürüyorlar, uyumak için uyuyup, karınlarını doyurmak için yiyorlar... kendilerini feda ettikleri bir şeyler var her zaman...

yani biraz daha açmak gerekirse, insanlar inandıkları için yaşamak zorunda kalıyor...

"ee madem bu hepimizi kapsıyorsa yaşamak ne?" diye soracaksınız...

yaşamak; ne nefes almak somut bir şekilde...

yaşamak; ne yürümek...

ne de yemek yemektir yaşamak...

yaşamak beyler;

bir türkünün en acıklı yerinde bir isimdir...

her kitabın sonunda ki bir sessizliktir...

bir posterde solmaktır...

bir yumruk, bir haykırış ve öfkeli bir marşın en sert notasıdır yaşamak...

ve yeni yeni anlıyorum ki;

bir ölümlünün yüreğinde sızı, gecelerinde keder ve dualarında ki umuttur yaşamak...

sevilebilmektir yaşamak...

bir ölümlü tarafından sevilebilmektir yaşamak...

yani beyler...

ölebilmektir belki yaşamak...

derin bir uykuya dalabilmektir yaşamak...

anlıyorum beyler...

kalbi durmuş bir bedene, ciğerleri solmuş bir nefesin harcanmasıdır yaşamak...

siz ölenlere deyin ben yaşayanlara...

nitekim illa ki yaşayacağız hepimiz...

yaşamak zorunda olduğumuz günler bitene değin...

hadi beyler...

hüzünlenelim yine...

yaşamak zorunda olduğumuz için...

yaşayanlara kaldıralım kadehleri...

arkada çalarak yine yaşayanların bestesini...