bu başlık da benim olsun mu lan

neyse son zil çaldı ve yanına gittim. beyler o kızı az çok tanıyorum ve makyajı, gösterişi sevmez aşırı samimi bir kızdır ama gözünde aylaynır mı ne ondan vardı ve garip geldi bana
+gidiyo muyuz?
-evet, dur giyiniyim geliyorum
dedi çıktım koridora duvardaki haritayı inceliyorum falan kız 11 ben 10 onun da verdiği bi eziklik var üstümde gerçi ben bi yıl geç başladım okula ama olsun... sonra geldi ve gülümsedi, o anda tüm heyecanım stresim kayboldu görmeniz lazımdı gözlerinin içi gülüyodu resmen, çoğu kisinin itici bulduğu göz torbalarını ısırasım geldi * *

neyse indik kızılaya yürüyoruz bi ara yol dar olduğu için önüme geçti ve karşıdan rüzgar esti, beyler o koku hala burnumda eridim gittim resmen.. neyse ne yiyelim ne içelim falan aylak madam'a girdik konuşuyoruz falan açtım ben muhabbeti dedim "nedir bu depresyon olayı, ben pek bilgili değilim ve nasıl hissettiğini de merak ediyorum" anlattı nasıl hissettiğini. "peki.. peki neden?" beyler burda bi erkek tarafından üzülüp bu hale gelmesinden korkup tedirginlikle söyledim.
-bilmiyorum ben de tam, geçen sene annemler ayrıldı, babamı çok severdim başka bi şehre taşındı. iki üç ay sonra da hiç gitmiyceğini sandığım bi çocuk beni terketti
+unutabildin mi?
-kimi?
+babanı unutmıycaksın heralde * o çocuğu...
-ilk olduğunda bir ayım falan çok mutsuz geçti ama sonra unuttum sanırım, artık ona karşı hiçbi şey hissetmiyorum hatta nefret ediyorum bile denilebilir dedi (ben burda aşık olduğunu kendine itiraf edemeyen kız muhabbeti olduğunu sandım ama mimiklerden öyle olmadığı anlaşılıyodu)