intihar etmekten başka çarem kalmadıı

çok sevmiştim be.aileme bile veda etmiyeceğim.son satırlarımı sadece sizle paylaşacağım.
sadece biraz dertleşmek istiyorum.ama sadece ben konuşucam.
bu entryi enterlediğim an sözlükten çıkışımı yapıcam. kısaca özet geçmek istiyorum.

12 senelik kardeşim dediğim adam vardı. yediğimiz içtiğimiz ayrı gitmezdi.öz kardeşimden farksızdı.
ailem beni lisede sürekli kaldığım ve okulu bıraktığım için gibtir git evden bidaha gelme dedi.

daha genç yaşımda ayaklarımın üstünde durmayı öğrendim.bir sevgilim bile olmuştu.3. senemiz olmuştu.
benimle bakireyim diye sevişmeyen sevgilim kardeşim dediğim adamdan hamile kalmıştı.o gün bayılıp
hastaneye kaldırıldım. acının en büyüğünü yaşadım.o günden beridir ne o sevgilim olan kızı nede

çocuğu gördüm.ama kulağıma geliyordu çocuğu aldırmışlar.ve bu gecede düğünleri olduğu duyumunu aldım.
inanın ağlamadım.ama hiç içmediğim kadar içtim.. içtim.. daha fazla içtim.ve şuan bu haldeyim.
satırları bilinçli olarak değil, kalbim yazıyor, ellerim sadece aracı. neyse kardeşlerim buraya kadarmış.

hap içmek falan ergen işidir, bıçağı zaten hazırladım yanı başımda duruyor öyle. paketteki son sigaramıda
bitirip noktayı koyucam. bileklerden sadece birer tane kegib, ve dolu olan küvetin içi. huzurlu bir ölüm
olucak eminim. beni unutmayın olur mu?

sağlıcakla kalın..