ameleler karımı sikti anlatıyorum

Ama beni şaşırtan bunların hiç biri değildi.
Her zaman böyleydi karım. Her zaman tahrik
edici, her zaman gibilesiydi. Üstelik onun bu
özelliği en çok hoşuma giden yanı olmuştu
hep. Şaşmama neden olan başka şeylerdi. En
başta uzun ve kumral saçları darmadağındı.
Giysisi buruşmuş ve yer yer kirlenmişti.
Çıplak kollarıyla bacakları da öyle. Sanki
düşmüş, dayak yemiş, ya da trafik kazası
geçirmiş gibiydi. Ama yüzündeki ifade
haline uymuyordu. Yorgun ve mutlu
görünüyordu. Gelip kanepeye yanıbaşıma
oturduğunda eteği sıyrıldı. Şimdi ayrık
bacaklarının iç taraflarının sırılsıklam ıslak
olduğunu görebiliyordum. “gibilmişsin sen.”
dedim. “Ohh evet hem de ne biçim... ” dedi.
gibim bir anda kalkıverdi. Karımın
başkalarıyla gibişmesi kadar tahrik edici şey
yoktu benim için. Tek koşulu olup
bitenlerden haberim olmasıydı. En sevdiğim
de başkaları karımı giberken seyretmekti. Bu
mümkün olmazsa karım herşeyi en ince
ayrıntısına kadar anlatırdı bana. Sonunda
bu uzun uzun gibişmemize neden olurdu.
Şimdi de son derece tahrik olmuştum.
Karımın gözlerinin içine bakarak, “Kim?”
diye sordum. “Kim değil sevgilim, kimler
diye sorman lazım.” dedi. “Kimler peki?”
dedim. “Ameleler!” dedi. Birden bir şimşek
çaktı kafamın içinde. Olup biteni hemen
anlamıştım. Demek karım yaklaşık bir
haftadan beri aklına takılan şeyi yapmıştı
sonunda.