fakirlikten yıkıldığımız anları yazıyoruz

fakir kardeşlerim.
devşirme zenginleri de başlıkta görmek bizi gururlandırır kardeşlerim.

ben başlıyayım o zaman.
ilkokul bitmişti orta okula başlıcaktık babam istanbula çalışmaya gelmişti haliyle bizimle alışverişe gelemicekti.
ortaokul malzemelerimizi tedarik etmesi için bi köylümüzle konuşmuştu. velhasıl gittik işte pantolon en ucuzundan gölek en ucuzundan
ceket en ucuzundan. bunların hepsi bana dokunmadı çünkü bunu bulamayan da vardır diye düşündüm.
ama kundura almaya gittiğimiz de beyler birden bi kunduraya aşık oldum amk hemen alıp ayağıma giydim.
baktım bizim köylü ooo deliğanlı yükseklerden uçuyoruz hayırdır çok yüksek değil mi o ayakkabı? dedi
ben de çok beğendim ya alalım babama söylerim bişi demez dedim kısık sesle.
bizim köylü yok olmaz çok pahalı o ayakkabı dedi fazla bütçemiz yok koy onu yerine şunu al dedi mk.
okadar üzülmüştüm ki inanamazsın amk.
ayakkabının fiyatı da 40 tl idi o zaman 40 tl ye ayakkabı alamadık lan.
15 tl ye bi ayakkabı aldı onu da 2-2,5 sene civarı giydim.
kışın parmaklarım kopacakmış gibi üçüyordu amk.
özer: fakirlik çok zor beyler :( yaşamayan bilmez amk.