burda yalan olmayacak

okulun başlayacağı gün geldi çattı.
sabah kahvaltımı yaptım, güzelce ütülenmiş gömleğimi ve pantolonumu giydim.
atladık babamla arabaya. 15 dklık yoldan sonra geldik okulun kapısına.

o görüntüyü hiç unutmuyorum beyler. yola yürüyen mini etekli bi kız, etrafta gömlek dışarda, sigara içen tipler.
saçlar dikik, küpeli züppeler.. ben utanmıştım babamın yanında.

o zamana kadar çok iyi yetiştirilmiş birisiydim panpalar.
terbiye nedir? hocalara nasıl davranılır? ders nasıl dinlenir? hepsi bende mevcuttu.
tam bir inektim hatta biraz zorlamayla da tam bir şakirt potansiyeliydim.
herneyse.
sınıfa girdim beyler.
baktım sınıfta dışardan farksız. tek fark o etekli kızın bizde olmayışı, yerine 3-5 normal kezban sayılabilcek kız vardı. gerisi türkiyenin orasından burasından gelmiş zibidi tipler amk.
geçtim oturdum duvar kenarının 2. sırasına. kitaplar dağıtıldı. hocalar geldi gitti. okul servisi için isimler adresler alındı falan ilk gün öyle geçti.

günler geçiyordu beyler ve benim hala birisiyle konuşmuşluğum yoktu.
öğle aralarında millet dışarı çıkıp yiyip içerken ben kantinden tost alıp 40 dk boyunca sınıfta oturuyodum.
param olmadığı için de değil ha.
benim o bahçeden çıkıp bi restoranda yemek yiyecek kadar kendime güvenim yoktu beyler.

kimseyle bir sohbetim yokken sınıfa bi çocuk geldi.
adı müco olsun. bu çocuk zayıf, saf, bişeyden haberi olmayan, ama matematiği iyi bi çocuktu.
neyse onunla biraz sohbet ediyodum. öğlen araları beraber takılmaya başladık. artık dışarı çıkmaya, parkta oturmaya falan da başlamıştık.