çıkmazlardayım

kuyruğunu yakalamış köpek gibiyim.. her şey büyük bir kısır döngü her gün daha çok batıyorum.. çaresizim.. yalnızım.. çöküyorum.. çıkış yok..
buraya övünmeye gelmedim aslında görünenlerin arkasında neler var ben neredeyim onu anlatmaya geldim amacımda rahatlamak size bir şey öğretecek kabiliyette ve durumda değilim.. 23 yaşındayım okulda ve sosyal hayatımda başarılıyım.. çıkmaza giriyorum hayatın boşluğunu insanların çabalarını anlayamıyorum, arkadaşlık ve akrabalık bağlarını anlayamıyorum..
tüketiyorum kendimi yapmamalıyım.. aklıma kötü şeyler geliyor.. kötü şeyler düşünüyorum, yaşıyorum.. kimse yok hep yalnızım etrafımda insanlar var gülüyorum ama altı boş.. yaşıyorum, içi boş.. çıkamıyorum.. bir kere kaçtığımı sandım içimde ki insanı yok ettim mutlu muydum bilmiyorum ama düşünmüyordum, yazmıyordum sayfalarca ama bir gün çıkageldi esir etti beni her şeyi için tartışıyoruz.. birlikte çalışıyoruz.. doymuyor.. durmak bilmiyor.. hep istiyor.. kafanızı gibmek istemiyorum ama hayatın renkli olduğunu sanmayın içinizde her zaman boşluk olacak her zaman yalnız olacaksınız.. uyuyamayacaksınız.. sızmak için içeceksiniz kendinizi düşünmek istemeyeceksiniz kaçacaksız hep.. sonra öleceksiniz ve son kez sizden 2 ay sonra pideyle ayran yerken bahsedecekler.. ne tak yemeye çalışıyorsunuz çabalıyorsunuz he gerizekalılar.. neden uzaklaşmıyorsunuz bağımlılıklarınızdan nasıl korkmadan yaşıyorsunuz.. her şey bitecek gidecek boşluğun içinde.. ne için yaşıyorsunuz bu kadar şey neden.. neden huur çocukları..