öyle bir film söyleyeceğim ki izledikten sonra

Film terapisi
Tanım: Sinema filmlerinin
pgibotik bozukluklar haricinde
bazı pgibolojik sorunların
tedavisinde kullanılması
yöntemi.
Tarihçesi: to help You Heal
Life's Problems' adlı eseriyle
öne sürülmüştür. Nevada
Henderson'da Community
College of Southern Nevada'da
pgiboloji profesörü olan
Solomon kitabında 200 kadar
filmin oyuncu kadrosu,
hikayesi, terapide kullanılacak
iyileştirici temaları ve
yorumlarıyla birlikte ele almıştır.
Film terapisini terapi
seanslarında ilk uygulayanlar
ise ABD'li pgiboterapist çift
David Cambronne ve Jan Hasley
olmuştur.
Kullanımı: Uzman eşliğinde
rahatsızlığın türüne göre
seçilen film izlendikten sonra
uzman, kişiyle film hakkında
konuşmakta ve hikaye ve
karakterlerin davranışlarıyla
kişinin karşı karşıya kaldığı
sorunların önce açığa
çıkarılması sonra giderilmesi
amaçlanmaktadır. Film veya
kliplerini, depresyon,
huzursuzluk, öfke, sinirlilik ve
korku faktörlerinin iyileşiminde
yardımcı metot olarak
kullanılmaktadır.
Kramer Kramer'e KarşıFilm/
sinema terapisinde
pgibiyatristler, pgibologlar,
terapistler, akademisyenler,
eğitimciler 8-12 kişilik hasta
gruplarına onların ihtiyaçlarına
göre örneğin ilişkilerindeki
sorunları, bağımlılıkları veya
yaşadıkları travmalarına yönelik
temaları içeren filmleri
seyrettirirler. Haftada bir
gerçekleştirilen seanslarda
katılımcıların gösterdikleri
gelişmeler uzman tarafından
kayıt altına alınır.
Film terapisi, bilişsel-davranışsal
yaklaşımlar için destekleyici,
tedaviyi destekleyici,
hızlandırıcı bir araç olarak da
kullanılmaktadır. Terapide
hikayeler, mitler, espriler ve
rüyalara benzer şekilde
kullanılabilen metaforlar olan
filmler hastanın bilişsel
(cognitive) yapısını anlamayı
kolaylaştırmakta ve aynı
zamanda izlediği filmdeki
davranışa öykünerek tedaviye
daha açık olmaktadır.
Konu hakkında bir de kitabı
bulunan pgibiyatrist Fuat Ulus'a
göre filmi seyrederken
düşünce, his ve inançlarımızın
projeksiyon denilen bir
yansıtma mekanizmasıyla
filmdeki olay ve karakterlere
ulaşmakta, karakterlerle
özdeşleşerek (identifikasyon)
ya algılamakta ya da
reddetmekte ve farkında
olmadan karakterlerin yerine
geçmekte, daha sonra
introjeksiyon denilen bir başka
bilinç altı akım ile olayları kendi
dünyamıza çekmekteyiz. Film
bittiğinde ise öğrendiklerimizle
öfke, huzursuzluğumuz ve
depresyonumuz da
hafiflemeye başlamaktadır.
Ulus kaliteli bir pgibolog elinde
filmlerin bir ilaç kadar tesir
edebileceğini de öne
sürmektedir.
Bazı rahatsızlıklarda kullanılan
filmlerden bazı örnekler:
Depresyon: Alone In The T-Shirt
Zone (1986)- Death In Small
Doses (1995) - Eraserhead
(1976) - Harold And Maude
(1971) - King Of Marvin
Gardens (1972) - The Last
Picture Show Modern Times
(1936) - Natural Enemies
(1979) - Ordinary People
Repulsion (1965) - The Seventh
Veil - The Shrike - Unstrung
Heroes (1995) - The Wrong Man
ilişkilerdeki çatışmalar:The
Accidental Tourist - Groundhog
Day - He Said, She Said -
Ordinary People - The Story of
Us -The War of the Roses -
Who's Afraid of Virginia
Woolf?
Eş seçimi:Forget Paris - Me,
Myself and I - When Harry Met
Sally
Öz saygı: Billy Elliot(2000) -
Children of a Lesser God(1986)
- Dead Poets Society (1989) -
Erin Brockovich(2000) - Field of
Dreams (1989) - The Full Monty
(1997) - Gattaca (1997) -
Forrest Gump (1994) - My Left
Foot(1989) - Rain Man (1988) -
The Other Sister (1999) - The
Paper (1994) - Parenthood
(1989) - Places in the Heart
(1984) - Powder(1995) -
Shawshank Redemption (1994)
- Secrets and Lies(1996) - Shine
(1996) - Sliding Doors (1998) -
The Turning Point
Cesaret: Saving Private Ryan
(emotional challenging, 1998) -
Serving in Silence - The
Shawshank Redemption - The
Diary of Anne Frank (1959) -
Forrest Gump
Yakınların Kaybı/Ölüm: Ghost -
The Fisher King - What Dreams
May Come - Dying Young - My
Life - Flat Liners