fakirlik anılarımız

10 veya 11 yasındayım o zamanlar okulda futbol turnuvası var . şimdiki gibi hanzo değilim tabi yaşıtlarım içinde o zamanlar cok güzel top oynuyordum. onur diye bi arkadasım vardı . durumları iyiydi . bi ayakkabı almıs turnuva için . hiç unutmam markasıda pronto amk gibko bişey ama cok güzeldi cocukluk işte gittim babamın yanına yalvar yakar yok dedi alamam dedi ama bastım ağlamayı . vel hasıl gittik ayakkabıcıya . ayakkabı dükkanı olan bi arkadası vardı . girdik dükkana ben babamın agzının içine bakıyorum sevinçten ucuyorum . babam selam verdi adama adama bakarak göz kırpıp kafasıyla yok de diye ima edip adama şu şu ayakkabı varmı dedi. adam anladı tabi durumu yok aabi o ayakkabı haftaya gelecek dedi. ses cıkaramadım tabi . ecdadını gibtiğimin fakirliği bi cocugun hayallerini yıkıp bir babayıda tarifi imkansız derecede zorlamıştı. şimdi bakıyorumda 10 yıl gecmiş aradan . şükür haala ufak tefek prüz yaşasamda ulaşabiliyorum istediklerime . ama bi gün baba olcam bende . Şimdiden basladım işte calısmaya daha ne yapayım . ne ben yaşayacagım oyle bi zorlugu nede evladımın hayallerine toz kondurcam . O ecdadını gibtiğimin fakirliği bir daha yıkamayacak ne beni nede benden olanı . bu saadece küçük bi anıydı . Cok şey yaşadım . Aç yattıgımızıda bilirim . ev soğuk yakacak yok diye annemin üzerime 2 yorgan örttüğünüde .