türkiyeden nefret ediyorum

ben türkiye'yi kısmen istanbul'u büyük bir aşk ile seviyorum.
yurt dışında üniversite okudum, tatiller yaptım gezdim gördüm az biraz ama istanbul gibi başka bir yer daha yok.

ha türkiye'de yaşayan insanları sevmiyorum ve sokakta gördüğüm insanların hemen hemen hepsinden nefret ediyorum. yaşım 26, ikinci üniversite eğitimimi istanbul üniversitesinde alıyorum, edebiyat fakültesinden içeriye girmemle beraber bir tiksinti bir kıllanma başlıyor gördüğüm yüzlerin %80ine karşı.

türkiye'de yaşayan cahil halktan, onların yetiştiremedikleri cahil çocuklardan, her tarafta her saniye gördüğüm görgüsüzlüklerden, kültürsüzlüklerden, magandalardan, apaçilerden, pazar günü piknik yapıcaz diye otobanın ortasına yayılan ve yol ortasına bıraktıkları arabaları ile trafiğin dıbına koyanlardan, yerlere tükürenlerden, abazalardan ve amsalaklardan; apartmanda - restoranda - bankada - okulda ve bilimum toplum içerisinde nasıl davranacağını bilmeyen pisliklerden nefret ediyorum.

ama o ipnelere bırakmak istemiyorum burayı, bazı yavşakların istediği gibi bir islam devrimi olmadığı sürece buradayım.
toplum içinde sizi her an aşağılamaya can atar bir şekilde bekliyorum.

özet: bu memleketi görgüsüzlere bırakmamak için buradayım.