uyutmuyorlar rahat bırakmıyorlar onlar cinler

kapı kendiliğinden açıldı. O güne kadar 13 ün Şeytan için kutsal sayılan bir sayı olduğundan haberim yoktu. içeri girdik. Zirifi karanlık, göz gözü görmüyor. Biraz ilerledikten sonra yerde yanan bir ateş ve etrafında S.M. gibi giyinen bir çok kişi olduğunu gördüm. Neyle karşılaşacağımı bilmiyordum ama artık korkmuyordum. Ayini başlatmak için bizi bekliyorlardı çünkü lider S.M. ydi…

Yanıma geldi elimi tuttu ve ‘’sakın korktuğunu belli etme’’ dedi. istem dışı olarak titriyordum. Belli etme ne demek ti ?! edersem ne olabilir ki ? koşup uzaklaşmak istedim ! yaptım da… ama belimden kavradı ve beni ateşin yanına geri getirdi. Yere çöktüm ve vakit geçsin diye ateşi izlemeye başladım. Ne sağıma ne soluma bakamıyordum ! korkunç tipler vardı. ilk defa bir ayine geldiğimi anlamışlardı o yüzden benimle fazla muhatap olmuyorlardı ama bakışlarını üzerimde hissetmek bile tedirgin olmama yetiyordu. Başımı ateşten kaldırdım ve gözlerimle S.M yi aradım. Yoktu ! gitmişti ! beni yalnız bırakmıştı. Nasıl yapabilir bunu ? Düşüncelerim akıp giderken, siyah saten gibi bir kumaştan pelerini ve kapüşonuyla geldi. Kapüşonunu gözlerinin altında bitiyordu ve gözlerini göremiyordum. Hepimizin görebileceği bir yere çıktı.