sen bunu hiç okumayacaksın

ama olsun. yazmak istiyorum bu gece.

seninle ilk defa ankara kızılayda karşılaşmıştık. bana çok anlamlı gözlerle bakıyordun. farketmiştim ben de hemen seni binlerce insanın içinde. cesaretliydin. gözlerimiz keşiştiğinde bana doğru adım atıp çok edeplice ve haya dolu benimle oturup tanışmak istediğini söylemiştin. o gün başlamıştı ilişkimiz. bugün 4üncü yılımızı kutlayacaktık. olmadı. seninle tam 34 gün önce ayrıldık. daha doğrusu ayrılmak zorunda kaldık. sen ankaraya, ben ise amsterdama dönmek zorunda kaldım.

senden sonra ayrılığımızın günlerini saydım her gün. belki değişir kaderimiz bir gün diye ama olmadı. hala ayrıyız. çok cesaretliydin ama bir o kadar da kibar. 4 yıl boyunca el üstünde tuttun beni. hiç bir zaman sınırları aşmadık seninle. hep derdin ya.. sen bana allahın emanetisin. seni ebeden yüzüstü bırakmam. şimdi anladım onunla ne demek istediğini. sen benim hiç boynumu bükmedin. senle 4 yılımız geçti ve sen sadece elimi tuttun bugüne kadar. biliyordun ki allah dilerse her an ayrılma ihtimalimizin olduğunu. çok dua ettik ama maalesef ayrıldık. ama benim başım dik. sen beni hep baş tacı ettin ve utanılacak hiç bi şey yapmadın.

bugün ayrıyız ama dualarım seninle sevgili. rabbim karşına en az senin kadar iyi kalpli bir eş çıkartsın. çünkü sen evlenilecek kişisin. her şey gönlünce olsun.

allaha ısmarladık sevgili. hakkını helal et.