ölüme en yakın olduğunuz an

tek şeritli yolda hafif bir rampada traktörü sollarken tam tepeye gelince bir anda karşımda bir araba belirdi. iftara yetişmek için son hızla gidiyordum. benim hızımın yanında traktörün hızı ne olabilirdi ki? zırt diye geçerdim ben onu!
arabayla karşı karşıya gelince bir anda tüm sesler kesildi. sanki damarlarımda o anda soğuk su dolaşmaya başladı. göğüs kafesimde uzun süre öksürmüşüm gibi bir yanma, acı oluştu. bu acı ta ayaklarıma kadar indi.
neden böyle bir şey yapmıştım ki? sanki rampayı çıktıktan sonra sollasam ne olurdu? topu topu 3-5 saniyede çıkabiliyordum rampayı. bir kaç saniye sonra yolu görerek sollasam olmaz mıydı?
olmazdı, ben gençtim. ben hızlıydım değil mi. böyle heyecanlı şeylere alışıp bu işi basitleştirmem lazımdı. yarın, öbür gün arabada yanımda arkadaşlar falan olursa iyi şoför olduğumu görmeliydiler. öyle ya akşama kadar yollarda olan ben, bir traktörü sollamak için koca rampayı aşmayı mı bekleyecektim?
o an sanki üzerimden büyük bir yük kalkmış gibi rahatlamıştım. sanki günlerdir hazırlandığım sınavın cevap kağıdını görevliye teslim etmiş gibiydim. rahattım, bütün korkum bir anda geçmişti.
ben römorku geçmiş tam traktörün hizasına gelmiştim. karşıdaki araba ise traktörün 3-5 metre kadar ilerisindeydi. traktörü sollamak için sola kırdığım direksiyon yüzünden hafif sola doğru sallanan arabayı bu kez sağa doğru kırdığım için araba bir sağa bir sola savruldu. karşıdaki adam da aynı çeviklikle sağa kırdı direksiyonu. onun sağ tekeri hafiften şarampole girdi. şarampolden kalkan toz-toprak bulutunun içinden, traktör ile arabanın arasından jet gibi geçtim.
bütün bu anlattıklarım en fazla 2 saniye kadar bir zaman diliminde gerçekleşti.