0
-orhan selim-
benim sıska
---benim cılız
---benim zavallı çocuğum orhan selim!
sen
---benim,
ne gözüm
---ne kolum
---ne kafamsın;
sen
---benim,
bir kurşun balyası gibi sıska sırtına bindiğim
ve alnının teriyle geçindiğim
---ilk
---ve son adamsın!
sana sevgi
---sana saygı
---sana minnetle uzanıyor elim.
sen
---yaptığı iyiliği yüze vuran değilsin
ve ben
---nankör değilim...
benim sıska
---benim cılız
---ve üstüne üstlük
---bir yudumluk soluğuna bakmadan
---şişirilmiş davulların arasında
---türkü söylemeğe kalkan
---benim sersem çocuğum orhan selim!
kalmasın
---hatırın
---ama,
yok okumağa
---değer
bir tek satırın!
böyle hiç
---bu kadar boş
---bundan daha kötü verim verilmez!
deme ki "gösterilmez
daha usta bir marifet iki papele!"
bak:
içleri boş kalıpları fırlatarak, tutarak
cümlelerde senden iyi hokkabazlık yapıyor
delikanlı doçentlerin en cahili bile!..
benim sıska
---benim cılız
---benim zavallı çocuğum orhan selim!
bu sözlerim
---yüreğini ters taraftan sarsmasın,
---yüzün kızarmasın!
boş ver, aldırma pek!
kötünün kötüsü yazman gerek!
bu
---bence daha doğru
---daha iyi...
yalnız unutma bir şeyi:
yorulur da
---ayağın kayarsa eğer
seni herkesten önce ben
---taşlarım!
fakat bugün
sende beni sattığını gösteren
bir tek satır bulanın
---alnını karışlarım!
nâzım hikmet
iç. "kerem gibi" (bütün şiirler: 2. kitap), (gece gelen telgraf/sesini kaybeden şehir/mavi gözlü dev/maksim gorki'ye açık mektup/güneşin sofrasında söylenen son türkü), ortam yayınları, 1.b., istanbul-nisan 1978, s. 119-121.