acemi bir yazarın bir kadına duyduğu aşk

bölüm 9

evet beyler hayat tersine doğru akmaya başlıyordu gazeteden üst üste sansür yemeye başlamıştım yazılarım sansür yemeye devam ediyordu kızıyordum neden diye kendime soruyordum eylülün 13 ünde son yazım çıkacaktı ve ben bundan habersizdim son yazımda türkiyenin birlik ve bütünlüğünü ele alıyor ve mevlanın sözleriyle bitiriyordum seldayla çıkmaya başlamam artık bazı devrimci dediğim arkadaşlarım tarafından eleştirilmeye başlanmıştı insanların giyim kuşamından sizene diyordum selda son sınıfta kapanmıştı hatta o bile tepkilerden korkup önce bana sormuştu bense özgürlükçüydüm sen bilirsin kafalar değişmedikten sonra başındakinin kimseye dert olmayacağını söylemiş onu cesaretlendirmiştim tepkiyi abartan arkadaşlarımla ilişkimi gözden geçirdim bitirdim eylülün onikisinde bürodaydım yazılarıma son verilmeden bir gün önce karşılıklı iş hanlarının olduğu büromun camı bir parka bakıyordu saat öğleden sonra 3 tü tanıdığım bir mobilya dükkanı vardı sahibini çok severdim parkın karşısındaydı ve aşağı inip onunla biraz laflamak istedim o kapıdan çıktığım gün bir daha geri dönmeyecektim ve bir daha asla eski ben olmayacaktım