son zamanlarda çevremdeki insanlar birer birer

5 dk sonra erhanla akif geldi.. neden geldiler acaba diye düşünürken ,çağataya napıyosun ? dedi akif.. çağatayda birazdan derse gircem dedi..

Sonra Erhan bana döndü

- Sen napıcan marlon ?
+ bilmem derse girebilirim ama pek de muhim değil zaten sınıfta kaldım olu girmeyedebilirim.. (bunu söylerken ki amacım ; acaba beni çağırcaklar mı turkuaz cafeye?)

Ama tam da tahmin ettiğim gibi oldu çağırmadılar.. bana derse girmemi söylediler , sınıfta kalcaksın olum bilmem ne.. sonra uzaklaştılar..
Bizde 10 dk sonra kahvelerimizi yudumlayıp kalktık.. çağataya sen gelme abartmayalım dedim ben halledicem..

Turkuaz cafeye gitmek bile bi özgüven istiyodu.. oraya çağırılmamıştım ve istenmiyodum.. ama bunu kızlar bilmiyodu onların bu olanlardan haberi dahi yoktu.. turkuaza gitmem herkesi şaşırtıcaktı özellikle de erhanla akifi..

Taktım kulaklığımı , yaktım sigaramı..

Sırasıyla..

1.This Is War – Lord Of The Rings
2. Linkin Park – In The End
3.Ensiferum – Into Battle

Parçalarını dinledim.. Ne biliyim ne zaman gaza gelmek istesem ve özgüvenimin yerine gelmesini istesem hep bunları dinlerim ve ciddi anlamda benliğimi hatırlarım kendime gelitim açıkcası..