icat edilmesi imkansız şeyler

şu an diye tanımladığımız zamanı hiçbir zaman yaşayamıyoruz. çünkü içinde bulunduğumuz anın beynimiz tarafından algılanması belli
bir süre alıyor. vücudumuzun şuan hissettikleri, gözümüzün şan görüp, kulağımızın duydukları aslında tam olarak şu anda olmu
yor. şimdiki zamanın vücudumuza olan etkilerinin beyinde işlenmesi 80 milisaniye gibi bir süre alıyor.
bizim şu an diye bahsettiğimiz
zaman aslında gerçek şu andan 80 milisaniye öncesi. evet kayda değer bir süre değil fakat buna
rağmen şu gerçeği değiştirmiyor:
beynimizin tam olarak şu anı algıl
ayabilmesinin hiçbir yolu yok.
diyelim ki bir lambayı açan bir
düğmeye basıyoruz. ve düğmenin
basılmasıyla lambanın yanması
arasında 80 milisaniye gibi bir
süre geçiyor. biz bu düğmeye bastığımızda bu 80 milisaniyelik gecikmeyi algılamayız ve ışığın
düğmeye bastığımız gibi yandığını görürüz. çünkü ışığın beynimizde
algılanması 80 milisaniye sürer. peki eğer düğmenin basılmasıyla ışığın yanması arasındaki süre 40 milisaniye olursa ne olur? asıl gariplik burada ortaya çıkıyor. bu deneyin yapıldığı kişiler ışığın onlar düğmeye basmadan önceq yandığını iddaa etmişlerdir. bunun
nedeni daha düğmeye bastığını
algılayamadan ışığın yandığını algıl
ayan beyinlerimiz elbette.
aynı mantıkla diyebiliriz ki boyu
muz ne kadar uzunsa o kadar geç
mişte yaşıyoruz zira sinir uçlar
ımızdan beynimize giden yolun
mesafesi o kadar fazla oluyor.
yere ne kadar yakınsqak şu ana da
o kadar yakınız.