bu da bizim blogumuz avradını sikiyim

Daha doğrusu; topluluğunu yadırgayan, belki bir parça da olsa tiksinti duyan, yersiz yurtsuzdan da öte, müthiş ızdırap ve radyo yüz iki nokta altı zehir dalgaları eşliğinde çatal bıçak kullanmaksızın kendi dilini çiğneyen.
Öyle ki, içine düşen eli, kurtarmaya çalışırken, kaptırdığı bacağı, bir süre sonra bir tel yumağının içinde hapsolmuş, capcanlı yine ve biraz öfkeli, beyin zonklamaları ve iki sivri diş üzerine gerilmiş uçan halıda oturan prenses Leigh- Cheri*, zaman zaman huzur çok yanında olsa da, nice uyanışlar ve dolaylı olarak yaşanan hüsranlar ile, acının daimi tekrarının, yaşayan gösterişli kölesi umut.
Tehlike belki her yerde, ancak bu adam her yerden daha da tehlikeli, haliyle terk edilmeye mahkum, bir çürük diş, ağzında bıraktığı uyuşukluk ve huşu içinde, topluluğu uzaklaşıyor, kimse dönüp bakmamacasına kaçar adım sırt çevirmiş.
Ona göre zaten, kendilerinden en çok beklenen de bu olduğu için, etki-tepki ve kanıtlanamayan fizik teoremleri gibi muğlak ancak iç sesinde doğru olduğundan bir o kadar emin ve şüpheci bakışları ile sahiplenil memelerinin asıl nedeni.
Oysa sahiplenemeyen şef, gerçekten de yalnız bırakılmaya adanış,
oysa gerçekten de çok tehlikeli ve dikkat edilmesi gereken, uzak kaldığında güvenli,
oysa mutluluğu en çok bilen, en özünün devamı, belki biraz naif ve fedakar olsa dahi, eğer sahiplense sevdiğini vicdan azabı çektirircesine sevecek, daha sonra da sıkılıp boynunu kırıp bir köşeye atıp gidecek ve daha önce hiç hayatına girmemiş gibi, yaşdıbına devam edecek.
O yüzdendir ki, sahiplenmek zor gelince adama, risk almak akıl karı değil ve olmayacak duaya amin demek ahmakların işidir.