elleri soğuk fakir bir kız çocuğu

Kanım donmuştu bunu rahatlıkla söyleyebilirdim, ayakta durmaya halim kalmamıştı, “bunlar senin farazin” diyebildim. Mehmet düzenini bozmadı “öyle ama şu anda geçerli olan farazi bu.” Dedi cevap verememiştim açıkçası cevap vermek istemiyordum sadece biraz uyku lazımdı derin bir uyku sonra her şey düzelecekti inanıyordum “neden şoförümsün Mehmet?”, “ sen öyle istiyorsun da ondan.” inatla sormak istiyordum “ neden zenginim Mehmet ?” hiç takılmadan seri bir biçimde cevaplıyordu “ çünkü zengindin.” Ayağa kalktım ama hiç tereddüt etmeden “mutfağa gidicem Mehmet su alıp geleceğim.” Bulamazsın ki. Duymamazlıktan geldim iki adım atmıştım ki kolumu tuttu “evlat yorgunsun ben alır gelirim.” Dinlemiyordum onu “ olmaz Mehmet daha konuşcağız otur şuraya” dedim beni dinledi ve oturdu mutfağa gittim ekmek bıçağını belime soktum elimde bir bardak su vardı babamın bana verdiği kolyeyi açtım içinde bir toz vardı derhal suya karıştırdım. Ve odaya gittim Mehmet bana bakıyordu suyu ona uzattım tereddütle suratıma baktı “ içsene” dedim. Pek istekli değildi elimden suyu aldı bir yudum aldı ve ağzında gezdirdi hemen geri tükürdü “ne var bunda ?” , kendimden emindim ne yapmak istediğimi biliyordum “ arsenik.” Kaşları çatıldı üzerime doğru bir hışımla yürüdü ve kolumu sıkıyordu çok güçlüydü kolumu neredeyse kıracaktı tek hissettiğim şey biraz acıydı. “neden ?” dedi “neden öldürmeye çalıştın beni.” Boğazını tutuyordu öksürüyordu “kafayı yemişsin sen gerizekalı” dedi ve tam bir adım öne atmıştı ki kalbinin içindeydim adeta elimdeki bıçak Mehmet anlam verememiş bir biçimde suratıma bakıyordu, bıçaktan kalbin atışlarını ve yavaşlamasını hissediyordum elim onun kanıyla ısınmıştı. Hikaye bitmişti artık beni kandıramayacaktı…