sabah belediye otobüsüne

eve geldim, kapıyı çaldım çaldım çaldım kimse açmadı bi beş dakka bekledim.. hep böyle anlarda çişim gelir kapının önünde iki büklüm dururken anahtarımı çıkardım ve kapıyı açtım.. yorgun argın eve girdiğimde duyduğum en acı ses evet o ses... Elektrik süpürgesi sesi ve annemin gibinde değildim.. acıkmıştım kolay gelsin dedim duymadı ya da duymamazlıktan geldi bilmiyorum.. evde yiyecek bişey var mı diye buzdolabını açtım, üstü salçalanmış biraz sanayağ vardı, ama ekmek yoktu.. üstümü çıkarmadan bakkala gitmekten nefret ediyordum ama gitmem lazımdı, takım elbiselerimin altına parmak arası terlikleri giydim. çorabım parmak arasının arasına girmemekte direndikçe, onu şiddetle önünü yere vura vura ayağıma geçirdim.. Bakkalın yolunu tuttum. Bakkala giderken yolda benden 5 6 yaş küçük altı yedi tane çocuk bağırarak küfür ediyorlardı, bakmadan yanlarından hızla geçtim. Bakkala girdim kolay gelsin dedim.. Bakkal duymadı ya da duymamazlıktan geldi.. Ekmek alıcaktım dedim dışarda dedi, yüzüme bile bakmadan..