yalnız ölmekten korkuyorum

bilmiyorum okuyacak çıkar mı şimdi yazacağım şeyi ama öyle bi içimi dökeyim gece vakti

beyler yaklaşık 5 senedir falan tek yaşıyorum 3 sene önce pederi kaybettim şu ara işten de çıktım okuyorum öyle kira falan var işte pederden maaş alıyorum onlarla idare ediyorum bi manitam var bayadır beraberiz ama kız yani güvenemiyorsun neyse sıkıntı hatun sıkıntısı değil

çalısırken sabah erken kalkıyordum kendi çayımı kahvaltımı hazırlıyordum kıyafetlerimi yıkıyıp ütülüyordum falan abi tamam iyi yalnız yaşamak ciddiyim kafa rahat ama insan bunalıyor ne yapacağını şaşırıyor bu sabahlara kadar oturmak keyiften değil amk napıcamı bilmiyorum işte 6:30 gibi gidip fırından ekmek alıyorum hemen yanında bizim göçmen çocukların şarküteri gibi bi yeri var orada kahvaltımı ediyorum 7:30 7:45 gibi gidip kızı evinden alıyorum ist. üni ye bırakıyorum oradan doğruca eve jumbo yatak bazen pes falan atıyorum işte arkadaşlarım çağırıyor çıkıyorum dışarı sigara masrafınıda kıstım yani sigarayı bırakmadım tütün alıyorum kendim sarıyorum zaman geçiyor hiç değilse diyeceğim şu ki yalnız yaşamak çok kötü ciddiyim eve girince herşeyi bıraktıgın yerde bulmak bi kültablasının boşalmadıgını evde bir çay demleyenin olmadıgı laflamak için evde kimsenin olmaması paso evine kız atma talebinde bulunan arkadaşlarının olması falan şimdi düşünüyorum annemde allahın emri vefat edecek ben ne yapacağım tek basıma ağzımda sigara yanımda bira ölüp gidecek miyim

düşünüyorum şöyle evlensem aynı alpay'ın fabrika kızı şarkısında ki bi kız ile çocugum olsa onla ilgilensem okula zütürsem getirsem arabamla pazarları pikniğe gitsek nasıl diyim canım sıkkın oldugunda kalk hanım biraz konuşalım desem sonra o çocuklarım büyüse dede olsam torunlarım olsa etrafımda

hiç olmayacak heralde depresyonda değilim veya depresyondayım bilmiyorum

gözlerinizi gibtiysem özür dilerim beyler...