hayata dair çok önemli bir tespitim var

@23 soru sormaktan vaz geçsen? en azından bunu denesen bir vakit? ve çevrendekilere şans versen sana yakın olmaları için, bu denli soyutlamasan onları kendinden, nasıl olur?
bilirim, yetmiyor istemek bazen ancak birşeyleri kazanmak için de istemek şart değil mi?
yalnızlık konusunda ben herşeyin kendimizde bittiğini savunurum..

"yalnızlık senin anlaşabildiğin, kafa dengi dediğin insanla giderilir ancak. samimi olduğun içini açtığın insanla."
yazdın ya.. herkesle anlaşamazsın her zaman, eyvallah.. kafa dengi de olamazsın herkesle, ona da eyvallah.. ama elbet vardır çevrende senin yalnızlığını giderecek kimse, muhakkak vardır..

"bu öyle olmalı ki kendini asla kısıtlamamalısın. rol yapmamalısın. neysen o olmalısın. bütün maskelerini çıkarıp biriyle çıplak bir zihinle konuşabilirsen işte o an yalnzılıktan kurtulursun. rol kestiğin maske taktığın ortamda giderilmez yalnızlık."
paylaşacağın şeyleri parçala, tek kişi ile sınırlandırma.. parça parça çok kişiye anlat, bunu da deneyebilirsin mesela..

ama böyle değişik hallere koyma kendini.. kimse birşey kaybetmez, kendine edersin yani..