dumanlı 1 5 senenin ardından

Ölümü ayağına defalarca getiren birine gel diyosun..

Üzerime atıldı biri. Diğeri, biri daha derken. Savuşturuyordum çocukları lakin böyle devam etmezdi.

Ve bizim çocukları gördüm. Tam zamanında.

Koşuyorlardı, son gaz. Maskeleri düşmüştü, ilk tutuldular sonra ilki sonra diğeri koşuyorlardı, kaçmaya başladılar.

2 kişiyi yakalamıştık içlerinden.

- Siz busunuz çocuk, siz busunuz. Karakteriniz de namusunuzla eş oranda geniş.

Usta jön bunlar çocuk, çıkar için karakterlerini satarlar, gelecek kaygısıyla.

Elimi kaldırdım vurmaya..

Değmez, değmezdi. Kahpelere yumruk bile fayda etmez.

Zavallı.

Hiç bilmediğim bir yerdeyim, yürüyorum, ayaklarda derman yok.

Olsun sen varsın çocuk.

Dinliyorsun..

Geçiyorum köşebaşından, kafalar dik gözler buğulu. Bakıyorlar

Bir bilseler.

Bazen diyorum bitsin her şey, saldırsın biri. Olmuyor.

Gecenin öyküsü derindir, anlatmak yürek ister, anlamak da.

Yakarsın çakmağı, gecenin karanlığına doğru.

Karanlıkta yaşayan yüreklere bir ateş.

Sonra diyorum yaşamak için sebepler var, sahip çıkmamız gereken yürekler.

Karanlığın içinde ateş olmak isterken karanlığa kapılmak.

Tehlikeli bir oyun bu.

Köşede bir tayfa, pembe hayallere dalmışlar.

Bulutlar yakın onlara.

Elit tayfa şimdi görse bolca laf yapar, yüze değil tabi.

Bu çocukların elinden tutan yok, onlar hayallerle yaşıyorlar.

Gökyüzüne karşı hayaller.

Çünkü sevdikleri şeylere sahip olmak için onlara bir yol gösteren olmadı.

Bir işçi babaya sahipti bunlar, sarılmak isteselerde babaları yorgun argın geldiğinde düşünemezdi bunu.

Çocuk yanılmıyorum değil mi, aynalarla bolca kavgalısın. Büyüdüğün için, hatta o aynaya baktığında yanında sevdiğin olmadığından.

Önceleri söz verdiğiniz hani, yan yana baktığınız o aynalara.

Sonra bir gün gider, şeytan girer kanınıza. Sonra soğutucular.

Soldan âma bir abimiz geçiyor, en karanlık hayat belki o.

Sahi onun hayalleri var mıdır, belki hayalleri bile karanlıktır.