dumanlı 1 5 senenin ardından

Sevdiğinizi iki yerde beyazlar içinde görürsünüz. Biri sizi en mutlu edecek yerdir, diğeri en mutsuz.

Kimi zaman gözlerim gördüğüm hayallere yenik düşüyor, en çok o anlar koyuyor.

Soruyorum sidelyam nerede. Gözleri değişiyor, sanki bi acıma duygusu beliriyor çevremdekilerin.

Nerede diyorum birader nerede ? Bugün onu o çok sevdiği restorana zütürücektim, sürpriz.

Hak ediyor o bunu diyorum.

Sonra anlıyorum, yine bir hayal daha görmüşüm.

Anneme diyorum sidelyamı yemeğe çağıralım mı ne dersin ? Bakıyo bana ağlamaya başlıyor.

Niye ağlıyorsun ? Anlamıyorum, hadi biraz daha.

Bu adam hiç gülmez mi demeyin, ben de gülerdim. Birkaç defa en azından. Eskilerde kaldı.

Bazen bağırmak istiyorsun değil mi çocuk ?

Bilirim, çok istiyorsun. Laaan demek geliyor içinden sadece. Dakikalarca bağırmak, rahatlamak.

Kalbinizi kıran herkese, her şeye karşı. Bir tepki.

Sebepsiz sonuç olmaz, bir sebebi var.

Kalbinizi kırıyorlar çocuk, biliyorum. Ama yıkılmayın, o zevke vardırmayın ulan kimseyi.

Laaan. Çıkıp bağırın bu gece, yalnız yürüyün. Tek başınıza. Tek başına olan adam kimseden korkmayandır.

O hariç.

Etrafta herkes bir şeylerden dert yanıyor değil mi ? Kimisi yalnızlıktan, kimisi aldatılmaktan, kimisinin kardeşim dediği ihanet etmiş ona.

Ama herkes iyi taraf, herkes doğru kişi. Anlatan taraf hep haklı.

Nasıl oluyor lan bu ?

Biz sevgilimizin elini tutup yürürken çekinen insanlarız.

Neyse ney, gibtir edin her şeyi.

Kalbinizin teklediği geceler oldu, olacak. Maalesef olumlu konuşamıyorum şu an. Ölüm dediğin yakın. Her saniye.

Biz görmesekte birbirimizi, beraberiz. Bazen bir bankta oturan iki kişiyiz, haliçte balık tutan iki farklı insan, iki aynı.