1. 26.
    0
    Kafa olmuş bir dünya. Çıkmazın içindeyim, ne yapsam ne etsem diye düşünüyorum. Sürekli ailemle kurmadığım iletişimin özlemini çekiyordum. "Hay senin ben dıbına koyim." dedim kendime. Fellik fellik iş aramaya koyuldum, herşeyi yapabilecek kafadaydım. Yeterki şu durumdan çıkayım.
    Hiç bi gib bulamadım. Ya beni almak istemediler, ya da aradığı vasıflara uygun değildim. Alayının dıbına koyayım.
    Eve döndüm, binadan içeri girdim, kapıma geldim. Kapımın önünde bir kadın oturmuş ağlıyordu. "Kim lan bu" diye merak bile etmeden, giblemez bir tavırla içeri geçmeye çalışırken "Dur" dedi, dönüp baktım. "Hatırlamadın mı" dedi. "Şu kevaşenin manitasısın" dedim, içeri girdim.
    ···
   tümünü göster