dumanlı 1 5 senenin ardından

Çocuk üzerler, inanın gözünüzün yaşına bakmaz üzerler. Duvarları, kum torbalarını döversiniz hırsızını alamazsınız.

Sıra gelir ciğerlere, hırsınız biter mi ? Bitmez. Başkalarını üzersiniz o hırsla.

Ateşin canını yakan o çocuklara ne oldu diye soranları aydınlatayım şimdi.

Çocukları beraber yakalamak için sakince bekledik, doğru zamanın gelmesi için.

Beklediğimiz haber günler sonra geldi. Ortalıktan kaybolup il dışına çıkan çocuklar dönmüşlerdi, yanlış yapmışlardı.

4 kişiydik, yanaştık bulundukları mekanın yakınlarına. Tek gidecektim önce, bizimkiler ne kadar kabullenmese bile öyle olacaktı.

Kaçma ihtimallerine karşı bu şarttı.

Bizim gibi yüreklerin cinneti olmalı birileri bazen, o kişi bendim bu gece.

Yürüyordum, yavaş yavaş. Sağ elime bakıyorum, dikiş izlerine. Her birinin anısı derin.

Her adımda daha fazla delirmek, tüm kinlerin, hırsların. Kavga öncesi hepsi gelir aklına, hesaplaşma öncesi.

Söylediklerin, söyleyemediklerin. Ölürsem bile merak etmeyin, bir yıla gelirim kesin.

Kalabalıktı, her şey olabilirdi.

Bir adım, bir adım daha.Şimdi..

-Her hesap bir gün kapanmalı, bu gece bu hesap kapanacak çocuk.

Çevreme toplandılar.

• Tek başına mı yıkıcaksın bizi, hepimizi ?

- Ben yerine biz diyorsun, sence kazanan kim ?

Cevap verememişti.

Kumar oynuyordum, her ihtimal vardı masada. Ya onlara gereken cezayı vermek için risk alacaktım, ya da..