üniversite farkı neymiş öyle

2-3 dakika geçti başladı bizimki konuşmaya bi de aynı bölümdelermişler. aha yandık susmaz bu amk derken bi de kız da konuşkan, insan canlısı. ben batıyorum gittikçe derken kız bunaldığını belli eden hareketler yaptı.

neyseki bizden de tecrübesizleri var dedim içimden ama kızda karşı da olunca konuşmaya müsait bir pozisyon olmayınca sustuk bakıştık sadece. ben huzursuzum içimde milyonlarca birikinti var. konuş konuş diye de bir dürtü itiyor kıza doğru. derkeen konuştu bizim bin ama bu sefer kıza değil daha kötü bi şekilde benle muhabbete girdi.

o an anladım zaten tak yoluna düştüğümü. kız zaten sıkılmış gibi tavırlara girdi bir de çocuk muhabbet oklarını bana çevirip bi de üstüne 5 kat feci şekilde maç muhabbeti açtı. içimde bir enerji vardı. yani diyordu aklım mantığım: "kır şunun kafasını burnunu rahatla gibtir olup gitsin." e tabi vicdana kapılıyorum ardından hemen.

"kanki galatasaray nağpar alır di mi reale çakmasa bile berabere kalır." senin allah belanı versin ben nasıl arkadaş oldum senle. sen nasıl buldun beni. ben nasıl buldum seni. seni tanıyor muydum? acaba sen sadece sabotaj için gelmiş bi muallak miydin? hayır kızla aramdaki muhabbeti öldürdün bi de gelmiş maç muhabbeti açıyorsun kıza nispet yapar gibi. harbi tecrübesizlik kötü bişi. bi de kısa cevaplar verdim muallakye sussun diye susmadı geldikçe geldi üstüme 5-10 dakika maç muhabbeti döndürdü. kıza baktım almış eline telefonu başlamış mesajlaşmaya. napsındı oturup galatasarayın stoper eksiğini tartışıp "abi sol bek eksiğimiz olmasa öttürürüz" mü desindi. e doğal tabi.