+1
irem'i,yaşadıklarımı ve ev arkadaşımı düşünmek yerine ibreyi kendime çevirmiştim. artık eskişehir'de ve okulda uzatmaları oynuyordum. kafamdan bir sürü soru ve ileride sorun olabilecek ihtimal geçiyordu. askerlik,iş güç,ne tak yiyicem gibi mezuniyet öncesi hepimizin yaşadığı klagib ama ruh daraltan bulantılar...
eskişehir'e geldiğim ilk zamanları düşünmeye başladım. bu ilk zamanları düşünme süreci 'ilk çıktığım evi' görme' hissiyatına evrilmişti. kendimce artık veda turlarına başlamıştım. zaman daralıyordu...
