bir askerin günlğü bir dünyanın yok oluşu

ocak 2041

"genel itibariyle kayıplar 3 milyara yakın. dünya gözümüzün önünde eriyor ve zehirleniyor. kıtlık tamamen artıp küresel bir sorun haline geldi. salgın hastalıklar patlamalardan daha fazla adam öldürüyor.su yok yiyecek yok. bütün dünya afrika gibi. artık cesetleri sokaklardan kaldırılma zahmetine bile girilmiyor. sanki bir korku filmi gibi her yer ceset her yer kan mermi kovanları. tabi nükleer başlık atılan yerler tertemiz. öyleki sadece binaların iskeletleri ayakta. sanki yeni inşaata başlamış gibi. ama tek bi farkla bu şehirlerin havasında insan tozu var.o sıcaklığın saliseler içinde toza çevirdiği insanlar uçuşuyor bu şehirlerin sokaklarında. binalar hayalet gibi eğrilmiş metal parçaları sarkıyor. arabaların sadece kalıntıları var yollarda. başka hiç bir şey yok bu şehirlerde ne uçan bir kuş ne yerde sürünen bir hayvan hiç bir şey. ademoğlu yaratılmışlar içinde en cani olanydı. kendi türüne kendi türünden daha fazla zarar verebilecek bir canlı yoktu dünya üzerinde.ve olanlar bir film gibi gelişmeye devam ediyordu. yaşanılabilir kara parçası oranı % 25ti. sonumuz çok yakındı çok yakın.gaz maskeleri olmayanlar zehir sıkılmış hayvanlar gibi can çekişerek can veriyorlardı çoğu yerde buda ölüm sayısını fırlatıyordu. radyasyon rüzgarları okyanus ötesi ülkelere bile savrulup zehirlenmedik organizma bırakmıyordu.

sonumuz çok yakındı.. sadece beklemek kalıyordu bize.. yoldaşlarımla buluşmama 2 gün kalmıştı. onlarla buluşup neler yapabileceğimize bir bakacaktık ama ben yine ruha dönmüş gibiydim. sadece ölmek istiyordum belkide. acımı dindirecek tek el silah patlaması ardından karanlık... ama henüz değildi henüz değil... "