bir askerin günlğü bir dünyanın yok oluşu

14 haziran 2040

saat 3:34

"düşen bizim jetimizdi. bu şoku atlamam için 10 saniye zaman gerekti neler olmuştu neden bizim jetimiz düşmüş daha doğrusu düşürülmüşlerdi. bombalama zannettiğimiz olayın bizim düşen jetlerimiz olduğunu yeni yeni anlıyorduk. neler olmuştu. şoktan kurtulduktan sonra ayağa kalkıp gerilemeye var gücümle koşmaya başladım daha sağlam bi siper bulmak için beni gören sağ silah arkadaşlarımda aynısını yapmaya başladı ama 2 si kalkar kalkmaz kafalarından vurularak geri düştüler. kalanlarıyla ben koşmaya devam ediyorduk. pusuya düşen biz olmuştuk topallayarak koşmaya çalışırken hiç sevmediğim ama yakından tanıdığım bir ıslık sesi ve ardından ayaklarımı yerden kesen ve 10 metre kadar uuçuran bir patlama daha oldu kendimi kuma batmış bir halde buldum saniyeler içinde bi kaç şarapnel isabet etmişti ama daha önemlisi arkamızdan düşman taarruz ediyordu. havan benzeri bir ses duyduğumda içimi bir ürperti kapladı askerlerimizden kalan 10 15 kişi karşılık vermeye çalışıyordu ama nafile. ya bir havan topu parçalıyordu bedenlerini ya bir kurşun son veriyordu mücadelelerine. ben hala gücümü toplamaya bişeyler düşünmeye çalışıyordum. patlamalar giderek artıyordu. kuşatma birliğimizin çoğu imha edilmişti bi kaç zırhlı aracımız çoktan kayıplar arasında yerini almış tahminimce ve telsiz konuşmalarına göre 400 askerden sağ kalanlar 60 70 kişi ya vardı ya yoktu. onlarda büyük bir hızla erimeye devam ediyordu.

plan işlemişti ama sadece bize karşı düşman hepimizi silmek üzereydi bu kum kan ve barut cehenneminde... "