bir askerin günlğü bir dünyanın yok oluşu

mayıs 2039

"masa başı işime alışmıştım işimi iyi yaptığım için ve sakatlıklarımdan dolayı beni bu işe layık görmüşlerdi.
savaş alanında topallayan bi asker ancak yük olurdu fazladan mühimmat kaybıdyı. ülkemin durumu gün geçtikçe kötüye gidiyordu
her yandan saldırılar devam ediyordu. dünya genelinde günlük ölüm ortalaması binlere ulaşmıştı. genel olarak 100 lerce gemi batmış 1000 lerce tank yok olmuş uçaklar düşürülmüştü.

atılan nükleer başlıklar her geçen gün daha kötü bi hale geliyordu. batı kıyılarından doğu kıyılarına okyanus ötesi ülkelerde payını alıyordu. geçen 4 ayda kayıplar katlanarak artmış dünyada savaşa girmeyen devletin kalmamasıyla kayıp 1.4 milyara ulaşmıştı.

korkunç bir rakarmdı inanılması güçtü ama en kalabalık şehirlere atılıyordu başlıklar.

eğer fethetmek istediğin yere nükleer başlık atıyorsan nasıl yerleşebilirdinki. konu fethetmek değildi çünkü öldürebildiğin kadar öldürmek yok etmekti.

anlaşılan o ki dünya kana susamıştı. tek korkum dünya üzerinde yaşanacak toprak kalmamasıydı. veya kalmayacak olması daha doğruydu.

öyle bir yıkımdaydık ki hastaneler en kalabalık şehirler öncelikli hedefti askeri üsler 2. sıradaydı savaş ahlakı zaten çoktan terk etmişti bizi..

sanırım kıyamet buydu.."