bir askerin günlğü bir dünyanın yok oluşu

" nisan 2038...

tahmin ettiğim gibi ülkede giderek artan askeri kayıplar benim gibi sıradan eli silah tutabilen askerlere sıra getirmişti.

savaşın verdiği dehşet ve korku bir yana karımla çocuğumla ayda 2 yada 3 defa görüşebiliyordum şanslıysam.
yalnızca 2 ay geçmesine rağmen ülkemde 20 kadar yerleşim yeri yıkılmış terk edilmiş boşşaltılmıştı.

askeri kayıplar ve müdahaleler tek sorun değildi. o zamanlar yavaş yavaş bir kenardan büyüyen ve en az savaş kadar tehlikeli olan br diğer sorun radyasyon yağmuru ve tarım alanlarının küle dönmesiydi.

fark etmesekte insanlık olarak el ele vermiş kendi sonumuzu kendi mezarımızı kazıyorduk ne varki o yıllarda bunu kimse göremiyordu. herkes yok etmek için oynuyordu hamlesini ben dahil olmak üzere.."