mezarlık günlükleri 1

unutmak kolay değil be bıyıklı. yüreğime öyle karanlık çökmüştü ki babam gittiğinde. bu yalnızlık hiç bitmez diyordum. ağlamak nasıl bir şeydi unutmuştum ama. yüreğim kan ağlıyordu amk! bir bildiğim gözlerimden yaş akmıyo diye sert olmadıgımdı..

ya sen şimdi niye o'nu soktun ki aklıma amk!!

- e daha asıl hikayeye başlamadık bile be oğlum. asıl hikaye de o değil mi zaten ? seni öldürende o değil mi ?

- evet o ama ondan hariç her şeyi anlatayım sana be bıyıklı. ne gerek var ki beni o günlere geri zütürmeye ?
- gidelim evlat. o günlere gidelim de. sana soracağım soruları bana adam akıllı cevapla...
- bu sorular neden bu kadar önemli peki?

- e eğer bu soruları doğru cevaplamazsan hep ölü olarak kalacaksın. ve her gün seni mezarından ben uyandıracağım...
- e bu koca mezarlıkta benden başka kimse yok mu amk??
- şu üstü kapalı olanları görüyor musun ?
- evet..
- onlar yaşadıkları halde ölü olanlar...
-peki ya bu boş olanlar. onlar daha gelmemiş olanların mı ?
- hayır. o boş olanlar yaşamayı seçip burdan gidenlerin geride bıraktıkları.
-peki ya bu düz alan ne iş bıyıklı.
-onlarda daha buraya gelmemiş olanların yeri. onlar geldiği zaman bu düzlükte şu gördüğün kazma kürekle yer açarım ben onlara...
- e günlerdir benden başka gelen olmadı hiç...
- gelen çok oğlum. sadece ben görürüm onları. ve sen sadece ilk geldiğin gün gibi görürsün bu mezarlığı...