beyler anlatıyorum adam gibi dinleyen gellsin

Yengem bi müddet gelmeyeceğim deyip gitti dedi
dediğini de yaptı 2 ay gelmedi,o zamanın nasıl geçtiğini bilmiyorum. gün de 50 kere arıyorum ama kapalı, ararmı acaba diye telefonu yanımdan ayırmıyorum. geleceğini düşündüğüm günler sabahtan akşama kadar arabada oturup bekledim,ama gelmedi.1 gün sonra tekrar gidip kapıyı çaldım, kapıyı arkadaşı açtı ve içeri gel dedi. içeri girince onu gördüm, elim ayağım boşandı. gittim çöktüm yere yüzüme bile bakmadı, biraz durup başını çevirdi :
x- niye ?
m- onu sana sormak lazım(öyle bi bağırdım ki kız birden irkildi).
sağlam bi tokat atıp :
x- benden ne istedin ? niye benimle oynadın ? diye bağırdı.
m- ne oynaması ne kandırması ne olduğunu bile sormadan bırakıp gittin beni ! dinlemedin bile, sana ulaşmamı engelledin, kendinden uzak tuttun ! tek kelime etmeden gibtir oldun gittin !
x- madem evleneceksin neden beni kendine bağladın ?
m- kızım ne evlenmesi,yok öyle bi şey.
x- öz amcan gelip yüzüme neler söyledi,ben bunu sürdüremem o kadar adi değilim !
bi hışım odasına koşup kapıyı kilitledi, gidip kapının önüne oturup her şeyi anlattım.3 saatte orda oturdum ama çıkmadı,eve döndüm.5 kez daha denedim ama inandırmış kendini.ilk zamanlar sık sık gidip uzaktan izlerdim,ama beni unutmaya şartlandırmış kendini belli ki.şimdi o beni ben de onu unutmaya çalışıyorum. beni hiç dinlememesi, duyduğunda gelip bana söylemeden gitmesi.o kadar saçma bi durumla ayrıldık ki aklıma tek şey geliyor - nasip değilmiş...