mezarlık günlükleri 1

yaz aylarıydı işte adamım. sınav felan bitmişti sonuçları bekliyordum. kötü zamanlardı lan. belki kazanırdım da mutlu bir haber getirirdim eve.

hakkatende getirmiştim mutlu haberi eve. hatırladım da babası öldüğünde bile ağlamayan adam ben üniyi kazandığımda yatağında zorla doğrulmuş sevinçten ağlıyordu. ulan babam ağlıyordu be bıyıklı. sevinçten bile olsa. kuytu bir köşeye saklanıp saatlerce ağlamama sebep olmuştu onun göz yaşları. sanki yakında öleceğini biliyordu adam amk!!!

ertesi gün bi bomba daha patladı tabi. annemin doku örnekleri babam ile uymuş böbrekleri babama uygun olurmuş felan filan. yaşayacaktı yani adam amk! lan sevinçten bi rakı sofrası daha kurmuştuk bilalle. deli gibiydik amk!!

gidiyor muydu yoksa üstümüzde ki kara bulutlar. ??