ölümü aklımıza getirmekten hep korkarız

bizim tüm sahip olduklarımızı elimizden alan , zamanı geldiğinde bizi bile bizden alacak olan gerçeği , yaşantımızda her defasında tecrübe etmemize rağmen hiç aklımıza getirmeyiz. içinde sıkışıp kaldığımız bir kutu gibidir ölüm. dışarıda devam eden hayatın nerede ve ne zaman son bulacağını hiç bir zaman kestiremeyiz. muhtemelen başlığı okuduğumuzda kaybettiğimiz en sevdiklerimiz gelir akla. aile yakınları başta olmak üzere , belki hala yaşarken öldürdüğümüz eski sevgililerimiz , belki küçükken mahallede sporcu kartı oynadığımız arkadaşımız , belkide çok sevdiğimiz siyah küçük köpeğimizi hatırlatır bize ölüm. fakat en kötüsü de hatırlanacak veya üzülecek bir kişinin veya bir şeyin aklımıza gelmemesidir. ölmekten beter edebilir bu yalnızlık düşüncesi insanı. o yüzden sevdiklerinize gerçekten geç olmadan sevdiğinizi haykırın. ölüm size ve sevdiklerinize bir rüzgar misali uğramadan önce..

http://www.youtube.com/watch?v=9p1jMcnQa3s