komutanla acemi asker diyalogları

iyalogla beraber böyle bütün olarak bi anı gerekirse:

tevfik başçavuş, kuzey ırakta görev yapmış hafiften de kafayı kırmış, kendini övmeyi seven bi adamdır.. ben askerliğimi eğitim çavuşu olarak yaptım, alaya devamlı acemi asker gelir, bunlara yemin töreni için o efsane yürüyüş çalışmasını yaptırıyoruz, sezai diye bi eleman var, sivlde baliciymiş. uygun adımda yürüyemiyor, bunu bütün tabur da biliyor artık geyik malzemesi olmuş, hani bir ayağı uyduramama var ya onun ağababası adamın her yeri aynı oynuyor.. yürüyüş çalışması yapılırken, tevfik başçavuş gelir izlemeye, beni yanına çağırır tekmil verilir..

+ sessiz körük, şunu görüyor musun (sezaiyi göstererek)?
- evet komutanım..
+ ayağını uyduramıyor, yakaladım hemen..
- (vaayy beee einstein mübarek) evet komutanım, uyduramıyor..
+ ben 15 yıllık tecrübeyim, görürüm hemen..
- (hımsss ulan adamın namı var be taburda)
+ aslanım bunu şurdaki ağaçlardan birinin arkasına koy!!
- (dumur, mavi ekran)emredin komutanım?? (burada soru halinde tam anlayamadığım için tekrarlıyorum)
+ emrediyorum amk, bunu al şurdaki ağaçların birinin arkasına sakla!! ama koyduğun ağacı unutma, onu sonra alacağız ordan..
- (yine bi dumur hali ama artık sorgulama diyorum kendime) emm.. emredersiniz komutanım.

sezaiyi yürüyüş yapan gruptan alıp ağacın arkasına koydum. çocuk ne olduğunu da anlayamadı, şurda otursaydım filan dedi, hayır dedim emir böyle..

- koydum komutanım.
- aferin, unutma koyduğun yeri, giderken onu ordan alacağız..
- emredersiniz..(vay arkadaş!!)