komutanla acemi asker diyalogları

aylarca dağda tam teçhizat nöbet tutmaya, eğitimlere, tatbikatlara alışmış vercignatorix, ankara daki görev yerine ilk geldiğinde askerlerin disiplinsizliğini görünce delirir. foça da kendisi yapsa en aşağıya 200 metre sürünme cezası alacağı şeyleri rahatça yapan, üstüne de şikayet eden askerleri görünce iyice balatayı sıyırır. geldiği ilk gün çarşıları kesmeye, gece soğukta yakaladığı askerlere şınav çektirmeye başlar. askerlerin şikayetleri iyice artınca, babacan tavırlı yüzbaşı kendisini kenara çeker;

- komando asteğmen vercignatorix emredin komutanım.
+ la ankara nın ortasında ne komandosu oğlum?
- özür dilerim komutanım, alışkanlıktan öyle söyledim...
+ neyse sktir et şimdi, naapıyorsun oğlum sen?
- anlayamadım komutanım?
+ oğlum gibiyorsun askerleri resmen.
- yok komutanım, valla bir şey yapmıyorum.
+ ne demek bir şey yapmıyorum, hepsi şikayet ediyor seni.
- !!!
+ bak, sen subaysın, askere nasıl davranacağını bilmen lazım. çok sert gibersen, bunların zütü alışır, daha sert gibmek zorunda kalırsın.
- (oha) nasıl yapayım o zaman komutanım?
+ biraz gibecen, sonra sigaranı yakacan, rahatlayacak, tekrar gibecen ondan sonra. yavaş yavaş, tadını unutmayacak.
- (oha2)???
+ karıyı bile giberken hep pompa yaparsan bir süre sonra bıkar, zevk alamaz. temponu koruyacan, amı zütü dağıtmayacan.
- emredersiniz komutanım. (nooluyo lan, nerden geldik bu konuya?)
+ hadi goçum, dediğimi unutma, kolay gelsin sana.
- sağolun komutanım.