hayatımın en büyük salaklığını yaptım

beyler acayip depresyona girdim. çok kötüyüm. anlatıyorum okuyun...

bilenler vardır belki haftasonu basetbol antrenörlüğü yapıyorum ek iş olarak. cumartesi günü sabah metrobüse bindim spor salona gidiyorum.
yanıma kumral saçlı, hoş kokulu, mükemmel fizikli bi kız bindi. ama böyle bi güzelliklik yok. 3 tane çantası vardı biri bavul, biri el çantası, biride sırt çantası... belli ki bi yere gidiyordu tatil için. her neyse bende kulaklığı takmış müzik dinliyorum yolu falan izliyorum cam kenarındayım. ara sıra gözüm telefonuna kayıyor yeni note 3'lerden almış acaba nasıl bişe diye bakıyorum. bilen bilir samsungda rehberde ilk sırada kendi adın yazıyor. kızın adını soyadını falan gördüm, işte tamer diye biriyle falan konuştu onu gördüm.

sonra ben kulaklığı çıkardım. baktım bu da arada bana bakıyor camdan dışarı bakıyorum ayağına. aradan 10 saniye geçti kız sordu:
"kabataş'a metro ile nasıl gidebilirim?" dedi
bende "cevizlibağ'da inip köprüden karşı tarafa geçerseniz metro durağını görürsünüz" dedim ve döndüm tekrar yolu izliyorum.

her neyse beylikdüzün'den giden metrobüslerin son durağı ya avcılar ya da cevizlibağ oluyor. bende cevizlibağda inicektim o da. ikimizde kalktık işte inmek için ben dedim ki "bavulu ben taşıyabilirim isterseniz" o da kabul edip "teşekkür ederim" dedi.

inerken bavulu aldım, taşıdım ve dedim ki "bunları metroya kadar taşıyabilecek misiniz yoksa ben taşıyım mı?" o da "bilmem ki ama siz gidin sorun değil teşekkürler" dedi. ben üstüne "neyse yardım ediyim tekrar dönerim ben buraya" dedim. ben mecidiyeköye giden metrobüse aktarma yapcaktım. o da "peki tamam" dedi. işte taşıyorum bavulu bu boyumun 2 metre olduğunu falan görünce "siz basketbolcu musunuz?" dedi bende "eveet aynı zamanda antrenörlüğünüde yapıyorum" dedim o da "bende mankenlik ajansında çalışıyorum" dedi.

ilerledik üst geçidin sonunda çay bahçesi var orayı görünce kız bana "şurda size çay ısmarlayabilir miyim?" dedi bende "sağolun işe yetişmem gerek" dedim. (salaklık 1)

ama olay asıl burda oluyor! metroya geldik çantasını bıraktım bana doğru döndü o kadar güzel gülüyordu ki... "çok teşekkür ederim çok iyisiniz numara... " dediiii ben mal gibi "rica ederim kendinize iyi bakın (:(:(: " dedim ve mal gibi arkamı dönüp gittim!!!

kız konuşsa numaramı isticekti! ama benim yaptığım salaklığa bak amk!!! niye öyle bişe yaptım bilmiyorum heyecandan mı oldu amk?!

beyler dünden beri her dakika boğuluyorum ağlamaklıyım... depresyona girdim onu tekrar bulmanın yollarını düşünüp duruyorum. hayatım boyu beraber olacağım en güzel kızı kaçırdım amk.

işin kötü yanı rehberinde gördüğüm adını soyadını hatırlayamıyorum!

küfürleri alayım...

edit: hala bulamadım beyler :(
edit 2: umudumu kaybetim artık...