bu da benim acıklı hayat hikayem

empati kurabilir misin? senin aklına bile gelmeyen dertler başkasının uykularını kaçırırken kendini yerime koyabilir misin?
samimi olabilir misin? eğer cevabın hayırsa dinleme hikayemi.. dünyamda bolca varsın.. en azından burada rahat bırak..
dokunma!

şişli, istanbul, temmuz 1984..

Müjde, oğlunuz oldu!!

muhtemelen bu şekilde bildirildi babama ilk nefes alışım.. klişe!! oğlunuz oldu.. pipisi de var..
kafası büyük, belli ki zeki olacak.. 3 kilo 300 gram, kafası dahil..

evet kafam büyüktü benim.. lakabım kocakafaydı belli bir yaşa kadar.. sonra farklı lakaplarım oldu gerçi.. eve gittik, zavallı annem hala anlatır beni doğururken ne kadar acı çektiğini.. kafa büyük.. ultrason yok.. aslında şimdi de düşünüyorum acaba sorun benim kafamdamıydı.. yoksa annemde sorun olduğu için nefessiz kalıp mı kocakafa doğmuştum.. ama bu ne zaman aklıma gels tezimi kendim çürütüyorum.. çünkü kafatasım kemik.. hattı onlar belirliyo.. şişlik olsa kemik olmazdı di mi?

ne dedim? evet.. eve gittik.. bir gün iki gün evde derken bir tuhaflık.. karnım şişiyor.. muhtemelen çok küçük olduğum için anlamadılar bunu da.. kafamın şişi iniyor orantı normale iniyor diye düşündüler.. yok değil.. 3. gün 4. şişyor efendim.. sonra ver elini acil.. züt çıkış hattında problem.. evet bildiğiniz sıçamamışım.. züt deliğim yokmuş benim.. ne tuhaf dimi.. zütsüz doğmuşum lan.. yani delik koyulmamış.. yeri varmış ama tıpa kapalı.. 1 haftalıkken züt dliği açma ameliyatı olmuşum.. bu ameliyat hala muamma.. ne yapıldı zütüme o zamanlar diye düşünürüm.. ayrıca esteikli bir züte sahip olduğum için şimdi bile bakar bakar gururlanırım..