az önce sokakta ağlayan bi kız gördüm yanına

dün beni hiç kimsenin görmediğine emindim. en azından, beni gören birini görmediğine de. bu yüzden, bu adamın bana bakmasının arkasında, dün geldi bugün gene geldi mantığının yatmadığını düşünüyordum. yanına gidip kızı sormayı düşündüm. bunu sorguladım mantıklı olup olamayacağını düşndüm. mantıksızdı aslında. beni tanıma ihtimali yüksek olan annesinin kulağına gitmemesi gerekn bir durumun oluşmasını neden sağlayayım ki? merakım yüzünden. evet, merak buna güzel bir bahane. ben, o adamın neden bana baktığını merak ediyorum.
motorumdan aşağı indim, şöyle bir dolaşır gibi yaptım ve adamın olduğu yöne doğru, adama bakmadan, sağa sola bakarak yürüdüm. yanına geldiğimde muhabbeti başlattım :
- ya ben birini arıyorum da bu sokakta oturuyor olması lazım tarif etsem tanır mısın
+ tanırım herhalde uzun zamandır burada oturuyorum ( buraya neden dikkat çektiğini, ilerde, çok ileride anlyacağımı bilmiyordum tabiki.)
-ya bi arkadaş var kahverengi saçlı mavi gözlü 1.60- 1.65 boylarında?
+ ismini bilmiyor musun peki?
- isini bilsem tarif etmezdim herhalde
+ ismini bilmiyorsun ama her detayın aklında hani
- ya kardeşim tanıyor musun tanımıyor musun
+ yok, tanımıyorum hadi sana iyi aramalar.
diyip evine girdi.