şu kelimelerden bi hikaye lazım

kürek , falcı , yorgan , aile , duvar , fransız , yumruk , güvercin , sigara , şapka , dirsek , gazete

...

...

Mezarlıkta yine sessiz bir günü bitirmiş "kürek"imi kulübenin "duvar"ına aşmıştım. Geceleri gündüzlere göre tamamen sessiz olduğu için "sigara"m yanarken çıkan sesler ile bugün defnettiğim "aile"yi düşünüyordum. 2 çocuk, anne ve baba. nasıl ölmüşlerdi? ölürken çok acı çekmişler miydi? öldükten sonra yine buluşacaklar mıydı? bu saçma felsefi sorularla boğuşurken mezarlıkta ki ölü sessizliği inanılmaz bir gürültüyle yırtıldı. ne olmuştu? ilgilenmeli miydim? tembelliğim ve havanın soğukluğu beni kulübenin içinde tuttu. kulübede bile titreyecek kadar üşüyordum kim bilir dışarısı nasıldı. uyku gözlerimi ağrıtacak kadar kendini hissettirdiği için yatağıma girip "yorgan"ımı kafama kadar çektim ve uyudum yarın belki yine bir aileyi belki ailenin sevilen bir çocuğunu belkide bir kimsesizi toprağın soğuk yatağına yatıracaktım. sabah "güvercin"lerin sesleriyle uyandım. bugünü kendime ayırmaya karar verdim. ölüler bekleyebilirdi. sabah "gazete"mi okurken bir haber çok ilgimi çekti. "fransız" bir "falcı" dünyanın sonunun geldiğini öngörmüştü. gülerek gazeteyi masaya bıraktım. "şapka"mı ve masanın üstünde duran 3-5 rubleyi alarak kulübeden ayrıldım. falcıya inananların yarattığı kaosta moskova sokaklarında geziyordum. hiç bir amacım olmadan. varolan kaos benide etkilemiş olacak ki ilk gördüğüm insanı "yumruk"lamamak için kendimi tutamıyordum. herkes hızlı adımlarla bir yerlere gidiyor fırınları-kasapları soyuyordu. önümde ki fırından fırlayan 3 genç koşarak üstüme gelirlerken aklımda binbir türlü düşünce vardı. en arkada ki gencin üstüme çıkmasıyla beraber yere düştük. çocuk yüzüme sanki ölümü görürcesine baktı ve çaldığı ekmekleri bırakarak koşarak kaçtı. bu olaydan sonra külübeme dönmüştüm. "dirsek"im sızlıyordu. dirseğimle ilgilenmeye başladığım an dün gece ki sesi duydum yine. birileri toprağı kazıyordu. külübemden çıktığım anda gördüğüm manzara karşısında ayaklarımın bağı çözüldü. dün toğrağın soğuk yatağına yatırdığım aile üstüme doğru geliyordu. o an anladım ki aile ölümden sonra tekrar buluşmuştu.

...

...