beyler bana hikaye lazım

Hava karanlıktı. Yabancısı olduğu bu betondan ormanda göremediği bir avcının hedefi gibi hissediyordu kendini. saatler ilerledikçe yolunu bulmakta da o kadar zorlanıyordu. yolun sonunda gördüğü heykeli tanıdığını sandı. Oysa gördüğü heykel kötü kaderinin komplosunu destekleyen basit bir hizmetçiden başka bir şey değildi.

yolun sonundan sağa dön, sonra sola, sonra tekrar sağa. bir türlü bulamıyordu yolunu bu kahrolası şehirde. yorulmuştu. acıkmıştı. Sabah yemeyi reddettiği haşlanmış yumurta için şimdi sahip olduğu her şeyi verebilirdi. oysa sabah kaderin kaleminden çıkan yazılar öyle kalın ve sert çizgilerle ayırmıştı ki hayatını. şimdi sahip olduğu tek şey onu sadece sıcak tutmaya yetecek uzun kahverengi bir elbise, elbisenin rengiyle alakası bile olmayan parlament mavisi babetler ve uzun siyah saçlarının yanaklarına değmesini engelleyen lastik tokasıydı. kendini paylaço gibi hissetmesi gerekiyordu oysa giydiklerinin hiçbir anlamı yoktu şimdi. sadece yolunu bulması gerekiyordu. ilerlemeliydi.

istersen devam ederim panpa

editledim panpa bir de paylaço demeyi unutmuşum onu da ekledim