göğsüm daralıyor yüreğim kanıyorrr

Kör olası bir boşluğa asılmışım meğer..

Söylediklerine baktım önce , sonra yaptıklarına. Çok sonra kendime. Onca güzelim zamanı kimin uğruna adadım diye kendimi yerle yeksan ettim. Zamanın nasıl değerli olduğunu yarı yolda bırakıldığında anlarsın en çok. Bir döndüm kimse yok yanımda. Kendime bile sarılamadım acıdan.


Herkese iyi gelemem, birilerinin cani yanmalı..

Sevmek icin biraraya gelmeyi marifet saymiyorum. Yanyana gelmeden sevebilmek , benim marifet saydığım bu işte. Tutanamadim bir seye. Bir adama, sevdaya, ise guce..

Başka türlü olsun istiyordum oysa.
Babam gibi olmayacaktı mesela . içinden sevmeyecekti. Yormayacaktım kendimi bişeyleri anlatırken. Attığı tokattan sonra sızlayacağı vicdanı, öncesinde aklını başına getirecekti.. Sövmeyecekti işte. Ya da lanet edip durmayacaktı. Günahım ne ki?

Gözlerimi kan çanağına çeviren ne varsa uzak kalayım, daha az kıyılsın canıma diye kaçıyordum artık. insandan, insanın çok olduğu heryerden. Az insan çok huzur, diyordum . Yetmiyordu ama . Yan yana gelmeden de canını yakabilme yetisine sahip insanlar vardı bu hayatta Oysa, ne onun gibi, ne diğeri, ne bir önceki ne de babam gibi bir adamı dilemiştim ben. Hissettiğim binliğe babalık edecek birini diledim en çok.

Şimdi söylediğime kulak ver lütfen;

bin kuruları, ağlarken dişlerini etine geçirir..



Hiç gelmeyecek mesajların alıcıları, kendini ihtiyaç anında dünyaya kapatır.
Hadi biraz daha ölelim.