memlekette adam gibi bir seri katil yok dedim ve

kadını bacaklarından tutup iskeleye sürüklemeye başladım. at taşıyor gibiydim ama mecburdum. 100 metre yolu 2,5 saatte aldım fakat sonunda iskelenin ucuna ulaştım. bir hafta kabız dolaşmış bir insanın ilk tak parçasını klozete bırakması gibi bıraktım kadını denize. bi süre bekledim. zütümden terler boşalmaya başladı. batmıyordu. eşofmanı şişmişti, öyle sırt üstü takılıyordu suyun üstünde. çevreden taş kaya ne bulursam atmaya başladım üstüne. bi kaç büyük kaya göbeğine sabitlenince batmaya başladı ve gözden kayboldu. gidip odunu aldım ve çınar ağacının dibine gömdüm. yerde kan izleri vardı, onların da üzerine avucumla toprak attım. yorgunluktan ebem gibilmişti. içimden 'tüh amk keşke seri katil olacağıma kiralık katil olsaymışım, para alırdım en azından.'' diye düşündüm ama artık iş işten geçmişti. adımlarımı zar zor atarak eve doğru yürümeye başladım. bayılmak üzereydim.
sanırsın şehir ele geçirdim amk, alt tarafı yaşlı bi kadın öldürdüm. ama mutluydum lan, huzurluydum amk
sonunda olmuştu, sonunda ben de birini öldürmüştüm. birinin hayatı ellerimde son bulmuştu.