memlekette adam gibi bir seri katil yok dedim ve

ilk kurbanımı düşünürken 3 kutu karışık meyve suyu bitmişti. 16 yıldır içiyordum bu mereti.
istediğiniz meyvelerin suyunu sıkın karıştırın, kokusundan bile anlarım içinde hangi meyveler olduğunu.

dördüncü kutunun son yudumunu aldığımı hatırlıyorum en son. sandalyede uyumuş kalmışım.

sabah uyandığımda üzerimde küçük bir battaniye vardı. battaniyeyi alıp babamın odasına gittim. o da bira içerken sızmıştı. yanındaki sehpanın üzerinde 14 tanesine çarpı işareti atılmış, birisine 'iptal' yazılmış bir kupon vardı.
sarsarak uyandırdım. gözlerini hafif aralayınca battaniyeyi attım suratına.
'çocuk değilim artık ben! gece gelip üstümü örtmeler falan ne sanıyorsun sen kendini yavşak!' diye azarlayıp çıktım. nefret ediyordum bu sahte şefkat gösterilerinden.