yaşadığım 3 yıllık hikayeyi anlatacağım

takip eden zamanlarda, bir hafta sonu yazlıga gidemedim.
benim boğazlar her yaz bir kere klagib şişer, sonra ben ateşlenir ve 2-3 gün yatarım antibiyotik eşliğinde.
boğazım şişik, zeyneple konuştuk.
durum bu bu dedim.
eğer acilen antibiyotiğe baslamazsam ertesi gün ateşlenicem, hissediyorum.
artı zor yutkunuyorum ve kafamda 30 kg gibi, bitkinim.
annem de ateşlenmeden antibiyotik vermez bana, vucudum alısmasınmış antibiyotiğe.
balla limon yapar, tylol hot gömüp allahın sıcağında üstüme bişey örtüp uyutur beni kadın.
zeynep ilk gelmicem dediğimde tam agresifleşecekken, sebebini anlatınca şefkatlendi.
o gece evde yattım, dışarı cocuklarının yanına da çıkamadım.
yattım dediysem işte tv falan izledim tylol gömüp,
ama hissediyorum işe yaramayacak, yarağı yemiştim.
zeyneple de mesajlasıp durduk.
saat 12 civarına falan geliyordu.
benim uykum yok, geç uyurum beyler 4-5, biliyorsunuz. henüz tam hasta değilim.
-aşkım ben yatıyorum, sesini duyayım mı bi, arayayım mı?
tarzı bir mesaj aldım zeynepten.
aradım zeynepi konuştuk,
-erken yatıyosun zeynep
-e aşkım ne bileim sıkıldım uykum geldi.
gibi konuşmalar, ve zeynep eğer program yoksa fazla 2*3e kalmaz. yatar yani.
onun için uyku düzeni önemlidir pir parçada olsa.
zeynepi yatırdım; aklıma da bi 5 sn "ulan acaba yalan mı söyluo" hissi geldi.
uykum yok.
bogazlar bitik, henüz ateş yok, yutkunamıyorum.
fatihi aradım,fm yi actık. arsenal datama devam ettim beyler.
önde cavani,
arkasında pastore.
ikisi, hemen hemen, toplamda 80tane falan yazıyorlar bir sezonda.
hastayken napacan işte, açtık takılıyorum.