hayatımı sken platonik aşk hikayemi anlatıyorm

direniş boyunca ömer hilal'e hiç yüz vermedi. yan yana yatardık. yıldızlara bakarak, açık havada. ben, hilal, ömer ve diğer bir sürü kişi daha. bu direniş boyunca, hilal'le biz mükemmel yakınlaşmaya başladık. zaten ne derslere gidiyordum ne başka yere. hilal geliyordu, bir battaniye bulup ikimizin sırtını sarıyordu eline küçük laptop'ını alıp kulaklığın birini bana birinin kendine takıp sevdiği filmleri, dizileri izletiyor, şarkılar dinletiyordu. bazen yine aynı battaniyenin altında elimizde bir kitap aynı anda okuyorduk. bazen o sesli okurdu bazen ben, bazen ikimiz de ses çıkarmazdık. bitirince dürterdi ben sayfayı çevirirdim. akşam olunca da sloganlar sırasında hilal benim omuzlarımda olurdu. bütün alanı benim omuzlarımda gezer kafama sıkı sıkı sarılırdı. zaten o çok minyon. 40 kilo bi şey. bense 88 kiloluk bir ayıyım. iriyim yani boyun da 1.88. neyse işte amk. 7-24 hep beraberdik. beni hilal'den, hilal'i benden sorarlardı. selim nerde? hilal'in yanındadır. insanlar bunu söylüyordu artık. şimdi işin karmaşıklaştığı yerlere geliyoruz. elimden geldiğince açık yazcam.